Worden we op deze leeftijd nog veel wijzer? Of alleen rijper? Ik keek er altijd naar uit om 40 te worden want 40 is the new 30. Dan begint het. Kids allemaal naar school. Minder Mama, meer Linda. Maar nu een jaar in de 40 era, is dat werkelijk zo? Ik voel het nog niet...
Probeer al een jaar mn registratie voor mekaar te krijgen. Frustratie #1. Kan nog steeds niet werken zoals ik graag zou willen. Ook al ben ik afgestudeert op mn magische 40.
En ben nog steeds meer Mama als Linda. Als ik heb gewerkt en ik kom thuis dan wordt ik overladen door: Mama mag ik - Papa waar is mama?? De hele dag opruimen, achter iedereen aan modderen. Het lot van een moeder, enerzijds baal ik ervan als een stekker. Anderzijds weet ik ook dondersgoed dat het zo voorbij is. En ze groot en volwassen zijn en binnenstormen wanneer ze willen en ons niet meer nodig hebben.
Nog steeds het gevoel dat ik mezelf voorbij loop. Niet de dingen doe die ik wil doen. Ik wil meer op vakantie, meer sporten, gezonder eten. Meer leuke dingen doen met vriendinnen. San en ik meer samen dingetjes ondernemen. Meer tijd voor elkaar. Allemaal voornemens die echt wel haalbaar zijn.
Gister was ik dus jarig, een dag net als alle anderen. San had ochtenddienst ik had middagdienst. In de morgen kwamen Mir en Nino een bakkie koffie halen. Kreeg een heerlijke fles wijn en een pakje sigaretten. (Dat ook dit jaar -stoppen met roken!). Toen kwam ons mam. Mooie badlakens van gekregen. En toen naar mn werk. Ik heb een leuke baan, dus voor mij geen straf. Kreeg een bosje bloemen en er werd voor me gezongen. En toen ik thuis kwam waren Iris en Amber nog wakker en zongen ook voor me.
Dus 29 maart, dag 1. Vanavond lekker uit eten met gezin. (Niet compleet, Amber gaat logeren en Ben is bij oma voor 2 daagjes)
Uiteraard mn registratie -is een ander blogje waard- en dan volgt hopelijk de rest vanzelf.
41 Here I come!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten