Zat wat te rommelen en kwam mn blog weer tegen... Dat is lang geleden... Was een beetje uitgeblogt en familie perikelen in NL deden me besluiten er voorlopig mee te stoppen.

Misschien dat ik het langzaam weer oppak. In de afgelopen periode is -zoals gewoonlijk- in ons leven weer veel gebeurt.

De familie perikelen in Nederland laten we achter ons. Als ze dit lezen, prima. Doen ze het niet, dan niet.

Twee kindertjes met een diagnose van ASD (Autism Spectrum Disorder) en San ook. Verhuisd naar de kust van Melbourne. Wonen nu fantastisch aan de Mornington Peninsula. Op loopafstand van het strand. Kindertjes kunnen allemaal naar school lopen.  Dichterbij werk en weer in een woonwijk. Het was allemaal te lastig aan het worden. Ver van werk. Kinderen ver van vriendjes en vriendinnetjes. Teveel georganiseer. Ik, inmiddels afgestudeert als verpleegkundige, ging meer uren draaien op mn werk.

Daarom weer verkast. Kinderen vonden het niet erg. Zijn waarschijnlijk gewend aan ons zigeunerbestaan.

Hebben een nieuwe family member er bij. Mollie een dwerg teckeltje.

Ik ben vorig jaar 40 geworden en dat is hier een mile stone. Geen 50 zoals in Nederland. M'n beste vriendinnetje Jantien uit Nederland is twee weken gekomen voor m'n verjaardag en we zijn met z'n drietjes (zonder kids) een week in een camper de outback in gegaan. Het was geweldig! Kon m'n verjaardag niet beter vieren! Een fantastische week gehad (en daarna nog een) waar ik met warme gevoelens aan terug denk. Van San kreeg ik Mollie. Ze was 8 weken toen ze bij ons kwam. Vanaf dat ik jong was altijd een dwerg teckeltje willen hebben. Mijn vader heeft ze altijd gehad. En ze zijn zo ontzettend leuk en gezellig in een gezin. Ze is een echt schoothondje en je kan van alles met haar doen. Iris maakt videofilmpjes waarin ze Mollie verkleed als een unicorn met nepvleugeltjes, hoorn op haar koppie, ze laat alles toe die schat.

Ben is sinds vorige week naar school full time en Iris zit op highschool. Allemaal mijlpalen in ons bestaan. Mijn vader in Queensland is doing ok. Worsteld erg met zijn gezondheid en ik kom net terug van 4 dgn Queensland omdat pap in het ziekenhuis heeft gelegen en nog ligt. Maar hij is stabiel. Al verwacht ik dit jaar nog wel een aantal keer op en neer te vliegen. Maar dat is geen straf natuurlijk. Mijn broer is ook terug in Melbourne en werkt hier als CEO van een groot 5 sterren hotel. Mams ook ok, woont nog steeds waar we eerst woonden. Helaas nu wat verder weg. Maar ook zij is een zigeunerinnetje, wie weet veranderd dat ook nog.

 

Ik ga geen foto's uploaden hier. Op Facebook zet ik al genoeg foto's en ben je erg nieuwsgierig kun je altijd een vriendschap verzoek sturen.