En toen waren we 4 jaar verder. Bij toeval kwam ik m'n blog weer tegen. Wat zal ik ermee doen, weg ermee. Of toch nog eens af en toe wat schrijven. Het is een soort dagboek natuurlijk... Geen hond die me hier volgt, vind het wel leuk voor mezelf eigenlijk.
Er is veel gebeurt sinds 2014, we zijn weer eens verhuisd. Sander is zijn eigen catering bedrijf begonnen. Ik studeer Verpleegkundige A op de universiteit (voor NL te vergelijken met HBO). Iris wordt 18 en is aan haar laatste schooljaar bezig. Amber 14 en Ben alweer 10. Het is een cliché maar de tijd gaat zo ontzettend snel. Autisme viert nog steeds hoogtij in ons gezin, maar we doen gewoon wat we doen. Bijzonder gezin, we zijn close, maar worden soms helemaal dol van mekaar. Iris en Ben hebben allebei OCD. Obsesive Compulsive Disorder. Maar het speelt zich af in het hoofd. Iris is 2 jaar geleden opgenomen geweest voor 2 weken in psychiatrisch ziekenhuis. Met medicijnen is het nu onder controle, zo goed en zo kwaad als het kan. Ben heb ik van af het begin gezegd lijkt op Iris. Hij loopt sinds dit jaar ook bij een psycholoog, op aanraden van school. Anxiety takes the better of him. Hij is panisch bang om te moeten overgeven. Durft niks te eten of te doen. Hypochonder 1e klas.
Mijn vader is begin dit jaar overleden op 10 Januari, wat er enorm ingehakt heeft bij ons allemaal. 3 dagen hebben we aan zijn bed gestaan en hem zien strijden, want mijn vader was niet klaar om te gaan. Hij heeft zo gevochten, het was enorm verdrietig. Ik mis hem enorm. De laatste 2 jaar verbleef hij bij ons in het bejaardenhuis waar ik nu 8 jaar werk. Hij was er doodongelukkig, maar thuis wonen ging niet meer. Zijn vrouw (niet mijn moeder) kon en wilde ook niet meer voor hem zorgen. Hij had dementie, maar zat nog in de tussen fase. Je kon nog prima met hem praten, die 2 jaar ben ik toch erg blij mee. In Queensland zou hij weg gekwijnd zijn in een huis daar. Ik wist dat hij bij ons in Dutchcare beter af zou zijn. Ben altijd zijn kleine meisje geweest. En deze laatste 2 jaar zijn heel bijzonder geweest. Ik lijk erg veel op mijn vader. Ik ben trots op hem, alles wat hij heeft bereikt in het leven en ook alles wat hij niet heeft kunnen bereiken. Ik kon altijd met hem praten en hij stond altijd voor ons klaar. En nu is er niet meer...

Vandaag is San jarig. Al 4 jaar viert hij zijn verjaardag niet meer want het valt altijd samen met het Tesselaar Tulip Festival. Groot bloemen festival in the hills hier in Victoria dat duurt 5 weken.  Dan staat hij non-stop te treden met zijn personeel. Sander werkt inmiddels niet meer als drukker en geeft zich 100% voor de business THE WICKED SPUD Gaat best lekker en het groeit ieder jaar wat meer. Onze rollen hebben zich daardoor een beetje omgedraaid. Sander is meer thuis en ik werk en studeer fulltime. Bevalt ons heel goed, ik ben geen typetje huis vrouw, haat boodschappen doen en koken. En Sander, juist andersom. Hij is de ideale huisvader, iedereen hier in het dorp kent hem. Koken is zijn lust en zijn leven. Iedere avond met een glas rode wijn staat hij het eten voor iedereen in elkaar aan het flansen. Je moet alleen niet op tijd willen eten... ;-)

Met mijn moeder gaat alles ook lekker, ze wordt 76! Maar zo fit als een 40er, helpt Sander veel in de business en samen doen ze veel cateringen. Ze woont nog steeds in hetzelfde huis en heeft het prima naar de zin. Ze is lekker veel bij ons en geniet van het leven. Mijn broer en zijn vrouw en zoontje Roan wonen in Sydney.

2018 is tot op heden geen topjaar, er zijn veel dingen gebeurt om ons heen die vervelend of moeilijk zijn. Dan niet zozeer direct naar ons maar wel voor onze vrienden. Mijn vader, hart infarct voor mijn vriendin, ander vriendin ongeneeslijk ziek, werk heeft wat hickups, goeie vrienden gescheiden. Nee geen lekker jaar.... Maar die zitten er ook tussen. We zijn gezond. Hebben nog 3 maanden te gaan in dit jaar. Laat het een heerlijke relaxte zomer worden met gezonde  family & vrienden.