Merry Xmas! Het jaar is bijna voorbij, altijd even tijd om terug te denken aan allles wat geweest is. Maar daar hebben wij helemaal geen tijd voor! Geen tijd voor mijmeringen, uitgepakt moet er worden! We zijn verhuisd, sinds een week wonen we op de mooiste plek op aarde! In de Dandenong Ranges, klik op de link voor een kijkje. Deze keer wonen we niet vlakbij een mooi gebied, maar er letterlijk middenin. Het uitzicht wat we hebben is adembenemend en we kunnen er maar geen genoeg van krijgen. Iris voelt zich helemaal thuis en heeft meerdere malen gezegd hoe blij ze is dat we hier zijn gaan wonen. De kangaroes en wombats struinen door de tuin en de kakatoes en papagaaien  vliegen af en aan op het balkon.De kookaburra's lachen ons toe vanuit de bomen. Het huis is kleiner dan in Point Cook, maar wel veel gezelliger. Het is een oud huisje uit de 60er jaren, helemaal gerenoveerd van binnen. Houten vloeren opnieuw geschuurd en gelakt, geschilderd van boven tot onder, nieuwe keuken en badkamer. Alleen de buitenkant is vergeten maar die heeft San al geschilderd, een ochtend werk om de kozijnen even aan te pakken. De eerste dag dat we hier waren werden we warm verwelkomd door de buurtjes. Onze straat is weliswaar 2 km lang. (Een kronkelende onverharde bosweg), maar iedereen kent elkaar en van de drie huizen het dichts bij ons, kwamen ze zich al voorstellen. Marjorie een dame van in de 80 links van ons, kwam de volgende dag op de koffie met een mooie plant om ons te verwelkomen. Wat een heerlijk gevoel. Wat we in Point Cook zo gemist hebben. Op zondag werden we uitgenodigd voor een straat kerst borrel, waar we iedereen hebben leren kennen. De Dandenong Ranges zit vol met Nederlanders, de host van de party waren dan ook NLers: Carla & Leo van Alphen, wonen hier al 27 jaar. Dan Willem die woont op nummer 25 in een rond huis. Arteristiek persoon getrouwd met een kunstenares. Toen we Iris en Amber gingen voorstellen op de nieuwe school werden we ook verteld hoeveel Nederlanders er wel niet zitten in deze omgeving, en dus ook Nederlandse kindjes op school. Hier zitten alle bloemenboeren zoals Tesselaar en nog een aantal. De meeste zijn hier gekomen na de oorlog en hebben zich in deze prachtige omgeving gesetteld. San en ik hebben het gevoel het hier wel gevonden te hebben. Het wordt zo langzamerhand wel eens tijd dat wij ons gaan settelen. Het verhuizen zijn we zo ontzettend beu. Het wordt tijd om te blijven zitten waar we zitten! Morgen gaan we op vakantie, met een Nederlands vriendinnetje en haar gezin. We gaan naar Alexandra een uurtje of twee bij ons vandaan. Lekker kamperen, de kinderen vinden het fantastisch. De hele dag buiten spelen! En papa&mama lekker voor de tent, relaxen, wat willen we nog meer. En ik kijk nu alweer uit naar het thuiskomen ;-)
Klik op het fotoalbum rechts voor nieuwe foto's.